Gelukkig wordt hooggevoeligheid of hoogsensitief steeds meer als gewoon gezien. Het is nog niet zolang geleden dat hooggevoeligheid in het hoekje zat van aandoening, stoornis, ziekte, vaag, zweverig. In het hoekje waar je geregeld met een scheef oog werd aangekeken, veel onbegrip dus.
Gelukkig wordt er tegenwoordig anders naar gekeken en is het door de wetenschap aangetoond dat hooggevoelig een eigenschap is die wel of niet bij je hoort. Je hebt wel wat skills nodig om er mee leren om te gaan, maar aldoende leer je het. Hooggevoelig zijn betekent dat je meer prikkels binnenkrijgt en ze dieper verwerkt. Je hebt namelijk een gevoeliger centraal zenuwstelsel. Om maar met de deur in huis te voelen, ik ben er zo eentje: hooggevoelig.
Is het belangrijk om te weten dat je deze eigenschap hebt? Voor mij wel, zelf kan ik hierdoor situaties beter inschatten, directer reageren als het nodig is. Maar ook achteraf verklaren waarom situaties veel indruk maken, zo intens binnen komen, het geluid te hard is en zo meer.
Egmond aan zee
Afgelopen weekend hadden we een hotelletje geboekt in het prachtige Egmond aan Zee. Het laatste weekend van oktober beloofde veel zon, dus trokken wij er spontaan op uit. Om de kosten wat te sparen koos ik via de bookingssite voor een budgetkamer, de prijs was nog redelijk hoor, maar daar ging het achteraf al mis. We arriveerden vrijdagavond rond 20.30 uur en kregen het bericht in te checken in een ander hotel. De receptie was namelijk niet bemand na 19.00 uur. Prima, zo gezegd, zo gedaan.
We kwamen in ons hotel, aan de boulevard, mooi gebouw, zo’n 100 meter van het centrum. Wat ons gelijk opviel was, dat er geen gasten waren, een beetje spooky, maar het kon natuurlijk dat iedereen zich heerlijk liet verwennen in één van de restaurantjes aldaar. De lift die ons naar de 3e etage bracht, twijfelde of hij ons mee wilde nemen. Gelukkig bedacht hij zich en arriveerden we al schokkend op de 3e etage en via een kruip-sluip route, trapje op, trapje af kwamen we bij onze kamer. Een veel te krappe hal, waarbij je moest zoeken naar de nooduitgang, maar dat was van latere zorg.
De muren kwamen op me af
Onze kamer zag er echt verzorgd uit, ruimtelijk, met een heerlijk en netjes opgemaakt bed, alleen maar pluspunten dus, alleen……… Dit was het moment dat het binnenkwam: een schuine wand, een klein dakraam, een laag plafond, geen uitkijk en dat was het. De muren kwamen letterlijk op me af. Mijn keel kneep dicht, ondanks de vele vierkante meters, ging er iets bij mij op slot. Mijn hele lijf riep: ik wil weg en ik zei het hardop: “Hier ga ik niet slapen”. “Nou, ik vind het eigenlijk wel een prima kamer? Hoe denk je dat te gaan doen dan, we hebben dit geboekt en zojuist betaald, had dan ook geen budgetkamer geboekt”, zei manlief. Maar inmiddels kent hij mij en weet dat dit van mijn kant geen loos alarm is. Hij keek me ook met zo’n blik aan van: dit meent ze dus echt.
Ik heb op de achterkant van het bed, haast stoïcijns zitten staren naar de schuine wand met dat te kleine dakraam. Mijn hersenpan kraakte van oor tot oor, mijn lichtelijke paniek heb ik redelijk in bedwang kunnen houden en ik kon vrij snel daarna overgegaan tot actie. Haha, een schouderklopmomentje. Als ik nu eens die aardige mevrouw probeer te bellen van de receptie van het hotel waar we zojuist hebben ingecheckt. We werden daar heel vriendelijk ontvangen en ik zei nog uit de grap tegen haar: "we willen hier ook wel slapen hoor." Via de website van dat hotel kreeg ik haar te spreken. Kort uitgelegd en de grote vraag gesteld: “Kunnen we omboeken en bij jullie komen slapen?”
YESYESYES! Er was plek, maar zei ze verontschuldigend: “u moet dan nog wel € 20,00 bijbetalen”. Ik wilde het wel uitroepen, ook al is het € 100,00, geen probleem, we zijn al onderweg. Aangezien de tassen nog gewoon midden in het looppad stonden, konden we gaan staan en weer vertrekken op naar ons nieuwe onderkomen. Nu even niet de lift, maar de trap genomen. Volgens mij heb ik deze avond wel vijf keer gezegd… ik ben zoooo blij… als een kind zoooo blij.
Valkuil versus kracht?
Dit is een klein voorbeeldje van hoe hooggevoeligheid kan werken. Omstandigheden, omgeving, het komt ineens enorm binnen, zonder dat je erop bent voorbereid. Dan is het schakelen, hard werken in je hoofd, handelen en verwerken. Zoals ik het nu schets, lijkt het simpel, maar zodra het persoonlijk wordt, dan is alles anders. Uiteraard geldt dat voor ons allemaal, wel of niet hooggevoelig.
Hooggevoelig zijn heeft gelukkig niet alleen maar valkuilen, maar kent daar tegenover net zoveel krachten. De kunst is om deze te gaan herkennen en te gebruiken. Je bent in staat subtiele dingen waar te nemen, non verbale communicatie te herkennen en stemmingen aan te voelen. Je hebt een invoelend vermogen, denkt dieper na over dingen, bent zorgzaam, kunt vertrouwen op je intuïtie en je bent vaak ook nog eens creatief.
In deze dingen die ik opsom zit absoluut geen perfectie, maar het is een mooie opsomming van eigenschappen. En wat uiteindelijk voor iedereen geldt is, elke eigenschap kent zijn valkuil en zijn kracht. Door de valkuilen heen leer ik de hooggevoeligheid te omarmen en er niet meer mee in gevecht te gaan. En lukt dit altijd, nou nee, niet altijd, maar ik ben zeker onderweg. En dat blijft mijn uitgangspunt: de kracht van hooggevoelig zijn.
