Afgelopen april mochten we als Care for Skin, ons 10-jarig bestaan vieren en nu staan we opnieuw voor een hele mooie stap. De grote verbouwing is klaar en we verwachten binnen enkele weken het nieuwe gedeelte kantoor en kantine in gebruik te kunnen nemen.
Toen we 4 jaar geleden dit pand betrokken, hadden we het grote magazijn in gebruik, maar ook een heel groot kantoor, zo’n 250 m2 tot onze beschikking. De drie bureau’s die erin stonden vielen niet op en in het begin werd er nog met regelmaat geschoven, op zoek naar een beter en comfortabel plekje.
Uit ons jasje gegroeid
Inmiddels zijn we ook hier uit ons jasje gegroeid, de 15 bureau’s en vooral de mensen erachter schreeuwen om rust en stilte om te lekker te kunnen werken. Eigenlijk kom je in een periode van thuiswerken erachter hoe belangrijk, maar ook fijn, de stilte en het concentreren tijdens je werk is. Het is bijna zover, mooie nieuwe kantoren, een heerlijk grote kantine en heel veel ruimte over die we inrichten voor onze flexwerkers.
Het leukste van zo’n verbouwing vind ik het inrichten van zulke ruimtes en wel op zo’n manier dat het een gezellige, sfeervolle werkplek wordt voor iedereen. Het kan en hoeft natuurlijk niet zoals je dat thuis doet, maar ik kan hier met heel m’n hart op losgaan! Het uitzoeken, rondkijken, zelfs marktplaats en de kringloop mijd ik dan niet, het uitpluizen, simpelweg het snuusteren om er iets moois van te maken. Van wie heb je dat toch, wordt mij dan gevraagd. Nou, ik denk van m’n vader.
Snuusterwerk
Niet zozeer het stylen, maar meer het snuusterwerk, waar vind ik de leuke items, net even anders, degelijk, niet voor de hoofdprijs, maar wel mooi. Mijn vader was zo’n halve “malle Pietje”. Als er een handeltje was, dan was hij daar. En de mensen wisten hem ook echt te vinden. Als er ergens iets te handelen viel, bel dan Harm maar, hij wist er wel raad mee.
Jaren heeft hij zijn eigen onderneming gerund, het professioneel schoonmaken van scholen, kantoorpanden, ramen wassen e.d. Nadat dit was geëindigd, heeft hij een winkelpandje gehuurd en daar zijn eigenhandig bij elkaar geschraapt handeltje in uitgestald. “Jan Rap & zijn maat” was daar te krijgen zogezegd, van kleding tot gereedschap, noem het maar of het was er. Hoe hij eraan kwam is mij nog steeds een raadsel, marktplaats en internet waren er tenslotte toen nog niet.
Hangouderen
In zijn kantine werd er veel koffie geschonken, met vrienden en familie een kaartje gelegd, aan het eind van de middag steevast een borreltje erbij. Eigenlijk waren het de hangouderen van toen, maar dan niet op straat. Heerlijk toch, om zo je oude dag in te kunnen vullen. Er was nooit heel veel handel, maar als er dan iets werd verkocht? Reken maar dat die dag gebak of een visje werd gehaald. En wie toevallig in de buurt was, kon mee eten.
Onze kinderen waren in die tijd nog klein, basisschool leeftijd. Heerlijk vonden zij het (en ik ook) om daar te zijn, lekker snuisteren en steevast kwamen de jongens weer met dingen thuis die ze van opa hadden gekregen.
Deze snuusterskills die mijn vader had en ik dus ook enigszins, uiten zich uiteraard ook in veel rommel, zo ervaar ik het natuurlijk zelf niet, maar mijn omgeving vindt alles wat ik verzamel al gauw rommel. Als je bij mij in de schuur komt en je hebt spullen nodig om je huis in te richten? De kans van slagen is reëel. Eén tip, neem vooral een aanhanger of vrachtwagen mee. Dus ik snap het ook wel.
Bijna klaar
Terug naar nu….na heel wat snuusterwerk is het bijna klaar, de nieuwe kantoren en de kantine. Het enige waar ik nog naar op zoek ben zijn die mooie gedroogde berenklauwen. Je ziet ze op dit moment overal in bermen langs de weg, maar dit klusje moet nog even geklaard worden.
Een paar hele grote vazen, het liefst van de kringloop natuurlijk, die grote groene bolle ouderwetse of van doorzichtig glas, deze zijn echt het mooist. Mijn plan is de bereklauw naturel te laten of toch een gouden glansje te geven.
Nu nog een vrijwilliger die me meehelpt plukken!
