Moederdag is nog maar net voorbij en je voelt hem alweer aankomen, nog zo’n dag: het is bijna Vaderdag. Herken je dat? Je wilt er niet omheen en je kunt er niet omheen. Het zijn hele gezellige dagen, maar soms neigt je gevoel ook naar: doe mij maar weer een 'gewone' zondag.
Maar tegelijk, gevoel is vaak niet gebaseerd op de werkelijkheid en soms is het goed om hier eens een keer niet naar te luisteren. Pak jezelf eens bij elkaar en kijk met een andere blik naar de situatie. Zo was dat vroeger voor mij als het gaat over Moeder- en Vaderdag.
Meerdere gezinnen
Op mijn zesde zijn mijn ouders gescheiden, dit is nu zo’n 50 jaar geleden en in die tijd kwam dat nagenoeg nog niet voor. Mijn zus en ik waren de enige kinderen van de basisschool met gescheiden ouders. En hoe kinderen kunnen zijn, dat werd ons ook regelmatig voor de voeten geworpen, zo ging en gaat dat helaas nog steeds. Beide ouders hertrouwden, met als gevolg dat we twee stel ouders hadden. Soms wat verwarrend, omdat we totaal geen referentie hadden over wat normaal was, maar tegelijk was het goed zo.
Moederdag en Vaderdag, deze tradities bleven en werden bij beide ouders volop gevierd.
Toen ik zelf trouwde en wij ook kindertjes kregen breidde deze traditie zich flink uit. Inmiddels met drie stel ouders, je eigen gezin, was het vieren van Moeder- en Vaderdag een grote uitdaging. Wij noemden het vaak gekscherend 'de uitdaging van week', waarbij er ook weleens een zucht viel. Maar jong en flexibel als we toen waren, heerlijk hé, scheurden we zo’n dag in onze auto volgeladen met kids, zelfgemaakte tekeningen, bloemen, sigaren en de nodige flessen van de slijterij, van hot naar her.
We hadden een heuse planning, we wisten precies waar je en op welk tijdstip het beste kon binnenvallen. Bij de ene ouder kreeg je heerlijk eigen gebakken appelbollen. Daar begonnen we in de ochtend mee. Dan op naar de volgende ouder, die had de zelfgemaakte kippen- of groentesoep met stokbroodjes klaarstaan en aan het eind van de middag had de laatste ouder de grillplaat aan met kleine hapjes erop.
Druk, maar genieten
Zo waren wij zulke dagen volledig onder de pannen en ons innerlijke mens kwam niets te kort. Een wat een gezellige bijkomstigheid was dat we meteen alle broers en zussen met hun kinderen weer even hadden gezien. Na veel rumoer, gezelligheid en lekker bijgekletst te hebben, gingen we aan het eind van de dag weer huis op aan. We hadden uiteraard ook nog zelf ons eigen feestje, overdag schoot deze er logischer wijze volledig bij in, maar we zorgden er wel voor dat dit vroeg in de ochtend op ons bed uitgebreid werd gevierd. Compleet met de gebakken eieren, spek en de niet te vergeten champignons, gemaakt door de kinders zelf. Het traditionele ontbijtje doen we nog steeds hoor, ook al zijn we inmiddels zelf de ouders die nagenoeg 'emptynesters' zijn en die de kinders ontvangen met heel veel lekkers, want daarin hebben we vroeger een goed voorbeeld gekregen.
Door de jaren heen realiseer je je dat al deze zogenaamde Moeder- en Vaderdag momenten niet voor iedereen vanzelfsprekend zijn, zoveel mensen die het niet vieren. Omdat het te pijnlijk is, of omdat het er geen reden voor is of ……… Ik draag iedereen hierin een warm hart toe.
Tegenwoordig
Hoe het nu bij ons gaat? De drie stel ouders die zijn er helaas niet meer, we hebben gelukkig nog ons moedertje waar we op deze dagen even naar toe kunnen en dat koesteren we. Voor de volgende generatie herhaalt de geschiedenis zich. Voor de één is het opnieuw een uitdaging van de week en voor de ander een moment van bijkletsen, gezelligheid, maar soms ook een race tegen de klok.
Voor ons is het net zoals onze drie stel ouders vroeger, genieten. Veel lekkers op tafel en het komt zoals het komt, geen verplichting, maar wel enorm genieten.
