Hoe heerlijk is het om jezelf op deze manier voor de gek te houden! Het is zover, ik heb het gehaald. De 60 is deze week aangetikt en zowaar, het deed geen pijn. Op kantoor werd ik verrast met mooie ballonnen en mijn collega zei zo troostend: "maak je niet druk, 60 is het nieuwe 50". En zelf riep ik heel hard, het is maar 1 dagje ouder. Maar toch, het is wel die 6!
En tegelijk weten we allemaal, veel mensen halen deze leeftijd niet, laten we wel zijn. Dus daarom ben ik heel blij met dit getal.
Toch maar geen feest!
Het plan lag dat we een feestje zouden geven afgelopen weekend. Mannetje lief is 65 geworden, ik dus 60 en we zijn later dit jaar 40 jaar getrouwd. Het klinkt zogezegd heel burgerlijk, maar toch, voor ons reden genoeg om eens flink uit te pakken. Helaas hebben we dit feestje moeten afzeggen. Ons moedertje en omaatje werd steeds zieker en we konden het niet overzien hoe het ging lopen. Ze is inmiddels overleden en ik kan niet anders zeggen dat we ondanks de tranen, mooie weken hebben gehad.
We kijken terug op een waardig afscheid, waarin we het echt samen hebben gedaan. Van een mooi versierde kist door de allerkleinsten, tot het zingen van haar favoriete lied: U zij de glorie!
Dus je hoort mij niet klagen, we hebben als geen ander weer ervaren hoe belangrijk familie is, lieve vrienden, mensen die met je meeleven, heel waardevol.
Respect voor de zorg
In het verzorgingstehuis waar ons moeder woonde zijn we een kleine week volledig bij haar gebleven. Veel samen, maar ook elkaar aflossend. Zo hebben we een mooie inkijk gekregen hoe zo'n afdeling reilt en zeilt, zogezegd. Zoveel respect heb ik gekregen voor de meiden die daar in de zorg werken, de vrijwilligers die druk met de oudjes in de weer zijn, om ze een fijne oude dag te geven. En wat een gezelligheid, er wordt veel gelachen, elke dag een vers potje eten op tafel, gezellige muziek erbij en last but not least: wat worden de mensen daar goed verzorgd. Zo mooi om dat eens van dichtbij mee te maken.
Als ik ooit zover kom dat ik vrijwilligerswerk ga doen, dan weet ik nu waar dat zal zijn.
Surprise
Zaterdagavond kwamen we thuis na een lekkere wandeling en het verbaasde me al dat ik de deur op een kier zag staan. Niet zo logisch, omdat er niemand thuis was. Ik had de deur nog in de hand, of het gilde van alle kanten: "SURPRISE"! Alle kinderen en kleinkinderen hadden zich verstopt in huis en hebben ons met een klein feestje alsnog verrast. Heerlijke hapjes en drankjes, veel rumoer, mooie cadeautjes en vooral heel veel gezelligheid.
En eigenlijk .... dit was wel het beste feestje ooit!
60..... het nieuwe 50!
En zo gaan we maar gewoon weer door, lekker leven, lekker werken, genieten van de kindertjes en me vooral niet te druk maken over de mutserige dingen van het leven. Met dat extra rimpeltje weet ik gelukkig wel raad en verder ga ik stiekem voor het nieuwe 50!
